Wereldwijde verandering van het recycleren van bepaalde afvalstromen: leidt dit tot kansen of tot een regelrechte ramp?

Het gaat om duizelingwekkende cijfers: volgens de wereldwijde organisatie voor de recyclingindustrie werd in 2016 7,3 miljoen ton recycleerbare kunststof vanuit Japan, de Verenigde Staten en Europa naar de Chinese havens verscheept.

Op 11 januari jl. hebben de Chinese autoriteiten nieuwe normen gepubliceerd voor de aanvaardbaarheid van recycleerbaar afval dat mag worden ingevoerd.

Uit dit document blijkt dat 24 categorieën terugwinbare grondstoffen vanaf nu verboden zijn, liet de Chinese Minister van Milieu weten, waaronder 8 families kunststoffen (PE, kunststoffolie, styreenblokcopolymeer, PVC, PET, PET Flessen, PC CD/DVD, overig afval en schroot), gemengd papier, bepaalde textielsoorten zoals wol en katoen en ander afval afkomstig van de productie van ijzer of staal.

Naar een eerste lezing ook aangeeft, wordt enkel nog het "post-productie" kunststofafval (kunststofafval van kunststof producerende industrieën) voor invoer toegelaten, met uitsluiting van "post-consumptie" kunststofafval. Gebruikte kunststoffen (verpakkingsfolie, flessen, flacons, enz.) zouden dus volledig verboden zijn.

Dit enigszins drastische en misschien explosieve verbod plaatst Japanse, Europese en Amerikaanse houders van afvalstoffen voor een enorme uitdaging: tegemoetkomen aan deze beperking door het op het Europees grondgebied recycleren van nuttig toepasbaar kunststofafval daadwerkelijk te verhogen. In bepaalde landen zal het zelfs nodig zijn om een werkelijke recyclageketen voor kunststof in gang te zetten.

Dezelfde vraag rijst ook voor andere afvalstromen zoals het AEEA dat, zelfs vandaag nog, op grote schaal wordt uitgevoerd naar op milieuvlak minder veeleisende landen.