De COP-23 is net afgelopen

"COP" betekent "Conferentie van de Partijen" Het is het belangrijkste besluitvormende orgaan van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (de United Nationas Framework Convention on Climate Change of "UNFCCC"). Sinds de COP-21, tijdens dewelke het Akkoord van Parijs werd goedgekeurd, dient deze "COP" eveneens als "Conferentie van de Partijen die als vergadering van de Partijen bij de Overeenkomst van Parijs fungeert", een 2-in-1-systeem eigenlijk...

Deze 23ste COP, of de derde vergadering van de Partijen bij het Akkoord van Parijs, had als doelstelling om de contouren van het Akkoord dat tijdens de COP-21 werd afgesloten, af te bakenen. Deze COP werd voorgezeten door de Fiji-eilanden maar vond plaats in Bonn, Duitsland.

Gedurende de COP23, zijn de landen overeengekomen om tegen eind 2018 een gezamenlijke balans van hun uitstoot van broeikasgassen op te stellen. Deze gezamenlijke balans zal worden verwezenlijkt na een dialoogproces van één jaar en zal worden gebruikt om na te gaan welke maatregelen er nog moeten worden ondernomen om de drempel van de opwarming met 2°C, of ten hoogste 1,5°C, te halen zoals voorzien in het Akkoord van Parijs (art. 2.1). De beslissing 1/Cp.21 die aan het Akkoord van Parijs is gehecht voorzag in §20 immers in de organisatie van een faciliterende dialoog met het oog op de voorbereiding van de nationaal vastgestelde bijdragen die het mogelijk moeten maken om de doelstelling van 2°C te verwezenlijken (artikel 4 van het Akkoord van Parijs). In hun huidige staat leiden de nationale bijdragen echter tot een temperatuurkoers van +3°C.

De beslissing van de COP-23 geeft een verduidelijking van de inhoud ervan: "De COP (...) heeft beslist om in 2018 een faciliterende dialoog tussen de partijen te organiseren opdat een balans zou kunnen worden voorgelegd van de gezamenlijke inspanningen die worden gemaakt op de uitstoot te beheersen. Deze dialoog zal constructief en oplossingsgericht moeten zijn". Samengevat: "De dialoog zal worden gestructureerd rond drie thema's: wat is de stand van zaken? Waar willen we naartoe? Hoe kunnen we dit bereiken?".

De dialoog zal leiden tot een besprekingsfase op het ministerieel niveau tijdens de COP24 in 2018. Ondertussen zal de dialoog worden gevoed door de inbreng van het IPCC, het wetenschappelijk panel van de VN, maar ook door alle op klimaatgebied betrokken actoren.

Het Akkoord van Parijs dat in 2020 van kracht zal worden, voorziet dat de nationale verbintenissen om de 5 jaar strenger moeten worden herzien, waarbij een eerste verplichte herziening in 2025 moet plaatsvinden (artikel 4.3 van het Akkoord van Parijs). Deze dialoog is derhalve een voorbereiding van de basis daarvan.

De onderhandelingen tijdens COP 23 hebben echter geen echte vooruitgang opgeleverd op het gebied van het verlies en de schade, maar dit onderwerp werd wel reeds vaag behandeld in het Akkoord van Parijs(artikel 8).

Sommigen zeggen dat het belangrijkste onderdeel van deze conferentie zich niet in de "Bula-zone" - het hart van de onderhandelingen - heeft afgespeeld, maar in de "Bonn-zone", waar de initiatieven van de burgerlijke vennootschap en coalities zijn gevormd en waarbij vaak Staten, maar tevens regio's, steden, bedrijven enz. worden betrokken. Zo werd bijvoorbeeld de alliantie voor een definitieve uitstap uit koolstof gecreëerd en ondersteunt het "platform 2050" de koolstofarme strategieën op lange termijn.